Życie bez konserwantów - plan działania

Po pierwszych zakupach nie zbankrutowałem, zresztą w przywołanym wpisie wspominałem już, że jeśli chodzi o żywność, to cena nie gra roli. Zwyczajnie nie stać mnie na jedzenie syfu. Poza tym jestem człowiekiem o żelaznej konsekwencji. Nie rzucam słów na wiatr i jeśli coś sobie postanowię, to realizuję to bez względu na wszystko. Przejście na życie bez konserwantów podzieliłem na kilka etapów, w myśl powiedzenia, że nie od razu Kraków zbudowano.

Etap 1. Realizacja założeń z wpisu Czas na detoks!

Ten etap mam już za sobą. Od ponad 1,5 roku żyję według założeń z przywołanego wpisu. Stały się one integralną częścią mojego życia. Etap ten jest niezwykle ważny, bo pozwala stworzyć solidne podstawy do przejścia do kolejnych etapów. Jeśli planujesz życie bez konserwantów, zacznij od lektury tego wpisu.

Etap 2. Stopniowe przechodzenie na produkty od lokalnych dostawców, wytwarzanie niektórych produktów w domu, wyeliminowanie z diety konserwantów

Wiele produktów masowych da się zastąpić tymi od lokalnych dostawców bądź zrobić samemu. Szynkę od chłopa, wiejskie jaja, niektóre przetwory i nabiał kupisz na targu, od „pana Stasia” lub „pani Jadzi”. Chleb, twaróg czy masło można zrobić w domu. Co ciekawe, w niektórych przypadkach produkty wytwarzane lokalnie są wręcz tańsze niż te z supermarketu. Natomiast jeśli chodzi o konserwanty i inne dodatki do żywności, to na tym etapie będę robić zakupy sugerując się wyłącznie etykietami.

Etap 3. Zdobycie wiedzy na temat procesów produkcyjnych spożywanych przeze mnie produktów

Etykiety to tylko część prawdy. Docelowo chcę „rozpracować” producentów produktów, które kupuję, również tych lokalnych. Chcę wiedzieć, co dzieje się na liniach produkcyjnych i dlaczego na przykład po wypiciu trzech piw popularnej marki mam na drugi dzień kaca, a po wypiciu sześciu w Browar de Brasil w Warszawie czuję się jak nowo narodzony.

Etap 4. Docelowe, stopniowe przejście na wegetarianizm

Na chwilę obecną nie jestem w stanie sobie tego wyobrazić, pewnie jak wielu z was. Ale tak samo mówiłem o herbacie bez cukru, napojach gazowanych i papierosach. Dopiero zagłębiam się w temat wegetarianizmu. Potrzebuję jeszcze dużo świadomości i wiedzy na temat tego, co jem i tego, w jaki sposób jest to wytwarzane. Wtedy podejmę ewentualną decyzję o przejściu na wegetarianizm.

Życie bez konserwantów wymaga trzech rzeczy. Po pierwsze czasu. Potrzebujesz go na odwiedzenie kilku bądź kilkunastu miejsc, żeby kupić dokładnie to, czego chcesz, uprzednio przeczytawszy etykiety. Osobiście zakupy spożywcze robię tylko raz w tygodniu, w niedzielę. Przy obecnym stylu życia zajmują mi one jakieś 3 godziny (plus kolejne 3 godziny na gotowanie na kilka dni do przodu). Po drugie konsekwencji. Potrzebujesz jej do utrzymania takiego stylu życia w dłuższej perspektywie. To nie jest styl życia dla osób o słomianym zapale, natomiast dla zabieganych – jak najbardziej. Wszystko jest bowiem kwestią organizacji czasu i priorytetów. Po trzecie pieniędzy. Oczywiście życie bez konserwantów kosztuje, choć warto zaznaczyć, że nie w każdym przypadku produkt lepszy jakościowo jest droższy od tego gorszego. Reguły nie ma.

Sytuacja obecna

Jestem na etapie nr 2, a więc w tym tygodniu kupiłem szynkę i polędwicę od chłopa. Są absolutnie przepyszne, zdecydowanie bardziej naturalne i mniej intensywne w smaku niż wędliny sklepowe. Poza tym okazały się…tańsze niż chociażby wędliny w Piotrze i Pawle, gdzie ceny tych z górnej półki, które i tak mają po kilka linijek składników, wahają się w granicach 35-50 PLN za kilo.

Kupiłem też wiejskie jaja od „pani Jadzi” (1 PLN/szt.), trochę przetworów, jakieś warzywa oraz mąkę żytnią i orkiszową, z których w najbliższym czasie spróbuję zrobić chleb. Niestety w supermarketach pieczywo coraz częściej jest wypiekane z ciasta głęboko mrożonego, mąki jest w nim tyle, co kot napłakał, a na drugi dzień można nimi zabić, bo są twarde jak kamień. A potem lament w mediach, że w Polsce spada konsumpcja chleba.

Oczywiście żaden z kupionych przeze mnie produktów nie zawierał, według etykiety, konserwantów. Mowa rzecz jasna o produktach z supermarketów, bo te od dostawców lokalnych często nie są pakowane w plastik, tylko dostarczane „na żywca” (szynka, jaja bez oznaczeń itd.). No cóż, na etapie nr 2 trzeba zawierzyć „pani Jadzi”. W każdym razie wolę wierzyć tej babince niż „uznanym polskim producentom”, produkującym produkty z kilkoma linijkami składników, których nie idzie rozszyfrować nawet przy pomocy tablicy Mendelejewa.

Zobacz też: http://thespinningtopblogger.wordpress.com/2014/01/30/zycie-bez-konserwantow/.